Id mihi magnum videtur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
- Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
- Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.
- Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.
- Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.
Ex quo intellegitur, quoniam se ipsi omnes natura diligant, tam insipientem quam sapientem sumpturum, quae secundum naturam sint, reiecturumque contraria. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam?
Duo Reges: constructio interrete. At enim hic etiam dolore. Quod equidem non reprehendo; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.
- Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
- Bork
- Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit?
- Istic sum, inquit.
- Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser.
- Quis enim redargueret?
- Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
- Ut pulsi recurrant?
- Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
- Bork
- Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;
- Primum divisit ineleganter;
- Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.